Αρχεία Ελληνικής Ιατρικής

Τελ. ενημέρωση:

21-Jan-2019

Αρχ Ελλ Ιατρ, 36(1), Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2019, 96-106

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Συσχέτιση του πολυμορφισμού T-138C Matrix Gla Protein με τη διαβητική νεφροπάθεια και την αγγειακή επασβέστωση

Σ. Ρουμελιώτης,^1,3 Α. Ρουμελιώτης,¹ Σ. Παναγούτσος,¹ Μ. Θεοδωρίδης,¹ Κ. Κανταρτζή,¹ Α. Ταυρίδου,² Π. Πασαδάκης¹
¹Πανεπιστημιακή Νεφρολογική Κλινική, Ιατρική Σχολή, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Αλεξανδρούπολη
²Εργαστήριο Φαρμακολογίας, Ιατρική Σχολή, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Αλεξανδρούπολη
³Αχίλλειον Νεφρολογικό Κέντρο, Θεσσαλονίκη

ΣΚΟΠΟΣ O προσδιορισμός των επιπέδων της dp-ucMGP σε διάφορα στάδια διαβητικής νεφροπάθειας (ΔΝ) και η συσχέτισή της με τους πολυμορφισμούς apoE, VKORC1-1639 G>A και MGP T-138C και το πάχος του έσω-μέσου χιτώνα της καρωτίδας (Ε-ΜΧΚ).

YΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Σε 40 ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔ2) χωρίς νεφροπάθεια (δείγμα ελέγχου) και σε 118 ασθενείς σε διάφορα στάδια της ΔΝ (88 σε στάδια 1–4 και 30 σταδίου 5-αιμοκάθαρση υπό τεχνητό νεφρό) καθορίστηκε υπερηχογραφικά το πάχος του Ε-ΜΧΚ ως δείκτης πρώιμης αγγειακής επασβέστωσης. Τα επίπεδα της dp-ucMGP προσδιορίστηκαν με ELISA σε 67 από αυτούς. Η γονοτύπηση των πολυμορφισμών apoE, VKORC1 -1639G>A και MGP T-138C πραγματοποιήθηκε με τη μέθοδο PCR-RFLP.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση των επιπέδων της dp-ucMGP στο πλάσμα με το πάχος του Ε-ΜΧΚ και την εξέλιξη της ΔΝ (p<0,0001 και p=0,004, αντίστοιχα, Kruskal-Wallis test). Παρ' όλο που το μέσο και το μέγιστο πάχος του Ε-ΜΧΚ δεν διέφεραν στατιστικώς σημαντικά μεταξύ των γονοτύπων του VKORC1-1639 G>A και της apoE, σημαντικές διαφορές τους ανευρέθηκαν μεταξύ των γονοτύπων του πολυμορφισμού MGP T-138C. Οι TT ομοζυγώτες εμφάνιζαν υψηλότερες τιμές μέσου/μέγιστου πάχους Ε-ΜΧΚ συγκριτικά με τους γονότυπους TC και CC (p=0,01 και p=0,05, αντίστοιχα, Kruskal-Wallis test). Όταν οι ΤΤ ομοζυγώτες συγκρίθηκαν με την κοινή ομάδα στην οποία εντάχθηκαν οι γονότυποι TC+CC, παρουσιάστηκε ακόμη μεγαλύτερη συσχέτιση με τις τιμές μέσου/μέγιστου πάχους Ε-ΜΧΚ (γονότυποι TT συγκριτικά με TC+CC γονότυπους, p=0,006 και p=0,022, αντίστοιχα, Kruskal-Wallis test). Η συχνότητα των ΤΤ ομοζυγωτών συγκριτικά με τους άλλους γονότυπους ήταν στατιστικά υψηλότερη στην υποομάδα των αιμοκαθαιρομένων σε σχέση με τις υπόλοιπες υποομάδες (γονότυποι TT συγκριτικά με TC+CC γονότυπους, p=0,002, Kruskal-Wallis test).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Εφόσον η MGP αποτελεί έναν σημαντικό αναστολέα αγγειακής επασβέστωσης, τα ευρήματα της παρούσας μελέτης συνηγορούν στην υπόθεση ότι ενδεχομένως να υπάρχει γενετική βάση στον μηχανισμό της αγγειακής επασβέστωσης στη ΔΝ.

Λέξεις ευρετηρίου: Αγγειακή επασβέστωση, Διαβητική νεφροπάθεια, Matrix Gla protein, Πάχος έσω-μέσου χιτώνα καρωτίδας.