Τελ. ενημέρωση:
06-Dec-2017

Τα καρδιαγγειακά συμβάματα αποτελούν την κύρια αιτία νοσηρότητας και θνητότητας στους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔτ2). Τα τελευταία χρόνια, ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα θέματα είναι η καρδιαγγειακή ασφάλεια των αντιδιαβητικών φαρμάκων. Σχετικά με τα παλαιότερα αντιδιαβητικά (μετφορμίνη, σουλφονυλουρίες, πιογλιταζόνη) τα αποτελέσματα δεν είναι τόσο σαφή, καθώς στηρίζονται σε διπλές-τυφλές, τυχαιοποιημένες μελέτες (randomized double-blind control trials, RCTs) που είχαν σχεδιαστεί με στόχο τη μελέτη της επίδρασής τους στη μείωση της γλυκόζης. Στο παρόν άρθρο πραγματοποιείται ανασκόπηση της υπάρχουσας γνώσης σχετικά με την επίδραση των νεότερων αντιδιαβητικών φαρμάκων στα καρδιαγγειακά συμβάματα. Η μετφορμίνη αποτελεί το φάρμακο πρώτης γραμμής στη θεραπεία των ασθενών με ΣΔτ2 και φαίνεται να έχει καρδιοπροστατευτική δράση. Η επιλογή του αντιδιαβητικού φαρμάκου δεύτερης γραμμής, όταν η μετφορμίνη ως μονοθεραπεία αποτυγχάνει να επιτύχει τους στόχους της γλυκαιμικής ρύθμισης, είναι ακόμη ασαφής. Υπό το φως των αποτελεσμάτων της μελέτης EMPA-REG OUTCOME, της πρόσφατα δημοσιευμένης μελέτης LEADER και της μελέτης SUSTAIN-6, η εμπαγλιφλοζίνη, η λιραγλουτίδη και η σεμαγλουτίδη αποτελούν ασφαλείς επιλογές στους ασθενείς με καρδιαγγειακή νόσο, επειδή αυτά τα φάρμακα μειώνουν την καρδιαγγειακή νοσηρότητα και θνητότητα. Σε ασθενείς χωρίς καρδιαγγειακή συννοσηρότητα μπορεί να επιλεχθεί οποιοδήποτε από τα υπόλοιπα αντιδιαβητικά φάρμακα με μια ασθενοκεντρική προσέγγιση. Η σαξαγλιπτίνη, η αλογλιπτίνη, η σιταγλιπτίνη και η λιξισενατίδη έχουν αξιολογηθεί ως προς την καρδιαγγειακή τους ασφάλεια και φάνηκε ότι έχουν ουδέτερη επίδραση. Η χρήση της σαξαγλιπτίνης και της αλογλιπτίνης πρέπει να αποφεύγεται σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια.

Λέξεις ευρετηρίου: Καρδιαγγειακά συμβάματα, DPP4 αναστολείς, GLP-1 αγωνιστές, Σακχαρώδης διαβήτης, SGLT2 αναστολείς.