Τελ. ενημέρωση:
04-Feb-2015

Η ιατρική πράξη αποτελεί μια περίπλοκη δραστηριότητα, η οποία ενέχει όχι μόνο τη σοβαρή προεργασία, την πληροφόρηση και τη διαρκή βελτίωση, αλλά και την ορθή εφαρμογή της αποκτηθείσας γνώσης και την ευθύνη της πράξης. Οι ηθικολογικοί-συμπεριφορικοί κανόνες ανέκαθεν υπήρχαν στο ιατρικό πεδίο από τους αρχαίους χρόνους και μετατράπηκαν σε ιατρική δεοντολογία με την πάροδο του χρόνου. Αυτή η δίκαιη πρακτική χρησιμοποιείται τόσο στη σχέση μεταξύ ασθενούς και ιατρού όσο και στη σχέση μεταξύ ιατρού και κοινωνίας εν γένει. Ο ορισμός της ευθύνης μπορεί να τεθεί στο επίπεδο της αντίδρασης μιας κοινωνικής πράξης, την οποία καταδικάζει η ίδια η κοινωνία. Η ιατρική ευθύνη είναι το αποκύημα των ιδιαιτεροτήτων του ιατρικού λειτουργήματος, καθώς επίσης του απρόβλεπτου και μη αναστρέψιμου της ιατρικής πράξης. Η κοινή γνώμη και η επαγγελματική συνείδηση επιβάλλουν κυρώσεις στην ηθική απόκλιση του ιατρού. Οι εν λόγω κυρώσεις, σε επίπεδο κατασταλτικό, αλλά και οι κανόνες, σε επίπεδο προληπτικό-αποτρεπτικό, αποκρυσταλλώνονται στο Δίκαιο μιας οργανωμένης κοινωνίας. Οι ιστορικές καταβολές κάθε κράτους διαμόρφωσαν τα συστατικά της δόμησής του σε πολιτειακό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Η έκφανση της προικοδότησης των καταβολών αυτών αναγνωρίζεται και στο νομικό πλαίσιο που ρυθμίζει την άσκηση της Ιατρικής, καθώς και την ευθύνη που απορρέει από την τελευταία. Η συγκριτική διάσταση της σχετικής νομολογίας μεταξύ της Ελλάδας και της Ελβετίας καταδεικνύει την κοινή πλέον νομική αντιμετώπιση της ιατρικής ευθύνης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, παρά τις ελάσσονες διαφορές που βάση έχουν ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά των διαφόρων λαών της Γηραιάς Ηπείρου.

Λέξεις ευρετηρίου: Ελβετία, Ελλάδα, Ιατρική ευθύνη, Νομικό πλαίσιο.