Τελ. ενημέρωση:
14-Oct-2014

Τα συστήματα πρόγνωσης της έκβασης για τους ασθενείς της μονάδας εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) άρχισαν να εμφανίζονται πριν από περίπου 30 χρόνια. Θεωρούνται πολύ σημαντικά στην κλινική πρακτική, καθώς χρησιμοποιούνται στην πρόγνωση της έκβασης, χαρακτηρίζουν τη βαρύτητα της νόσου και το βαθμό οργανικής δυσλειτουργίας, αξιολογούν τη χρήση των πόρων, ποσοτικοποιούν τις ανάγκες της ΜΕΘ, αξιολογούν την ποιότητα της φροντίδας και χρησιμοποιούνται στις κλινικές μελέτες. Αρκετά από αυτά τα συστήματα έχουν εξελιχθεί σε σχέση με τις αρχικές τους εκδόσεις, ενώ παράλληλα θα πρέπει να αναπροσαρμόζονται συχνά ώστε να συμβαδίζουν με τους πληθυσμούς των ασθενών, η σύνθεση των οποίων και η βαρύτητα αλλάζει συνεχώς. Από τα γενικά συστήματα, το APACHE (acute physiology and chronic health evaluation), το MPM (mortality probability model), το SAPS (simplified acute physiology score) και το SOFA (sequential organ failure assessment) είναι τα συστήματα που χρησιμοποιούνται πιο συχνά σήμερα. Το κοινό χαρακτηριστικό των εν λόγω συστημάτων είναι ότι χρησιμοποιούν φυσιολογικές μεταβλητές των ασθενών, ο χρόνος λήψης των οποίων μπορεί να επηρεάσει την ακρίβεια των συστημάτων. Όσον αφορά στα συστήματα που αξιολογούν το νοσηλευτικό φόρτο εργασίας, πιο συχνά χρησιμοποιούνται το TISS (therapeutic intervention scoring system) και το NAS (nursing activity score), τα οποία φαίνεται να σχετίζονται με τη βαρύτητα και τη διάρκεια παραμονής των νοσηλευομένων ασθενών στις ΜΕΘ. Παράλληλα με τα συμβατικά συστήματα, τα τελευταία χρόνια υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για κάποιους βιοχημικούς δείκτες, η μεταβολή των οποίων κατά τη διάρκεια της βαριάς ασθένειας σηματοδοτεί την έκβαση. Ενδεχομένως στο μέλλον και κατόπιν εκτεταμένης έρευνας, τα διάφορα συστήματα και πιθανόν ο συνδυασμός τους με διάφορους βιολογικούς δείκτες να μπορούν να συνδράμουν τους κλινικούς στη λήψη κλινικών αποφάσεων.

Λέξεις ευρετηρίου: Βαρύτητα της ασθένειας, Δείκτες έκβασης, Μονάδα εντατικής θεραπείας, Νοσηλευτικός φόρτος εργασίας, Πρόγνωση έκβασης.