Τελ. ενημέρωση:
01-Apr-2009

ΣΚΟΠΟΣ Αναλύονται τα κλινικά και τα εργαστηριακά ευρήματα της χρονίας αντίδρασης του μοσχεύματος κατά του ξενιστή (GvHD), με σκοπό τη δημιουργία ενός συστήματος μεταμόσχευσης μυελού των οστών (ΜΜΟ) χωρίς εμφάνιση GvHD.

ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Χρησιμοποιήθηκαν DA, Lewis και F₁ (DAxLewis) υβριδικά ποντίκια και έγινε ΜΜΟ σε συνδυασμό με σπληνικό μόσχευμα στο σπλήνα ενός F₁ ποντικιού που είχε προηγουμένως λάβει αντίσωμα CD2 (Ab). Για την αξιολόγηση της ανοχής, δεσμεύτηκαν παροδικά κατά τη μεταμόσχευση οι κινάσες ERK1 και ZAP70.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Αν και η οξεία απόρριψη του μοσχεύματος και η GvHD δεν εμφανίστηκαν σε όλα τα F₁ ποντίκια, τα ποντίκια F₁ που πήραν αντίσωμα είτε κατά της ERK1 είτε και κατά της ZAP70 άρχισαν να εμφανίζουν χρονία GvHD 100 ημέρες μετά από τη μεταμόσχευση, ενώ δεν εμφανίστηκε αντίδραση GvHD στα ποντίκια που δεν πήραν αντίσωμα και για τις δύο παραπάνω κινάσες. Η παλίνδρομη ενεργοποίηση των Τ κυττάρων του δότη από τις ERK1 ή ZAP70 κινάσες ενίσχυσε σταδιακά τη χρονία GvHD, που επιβεβαιώθηκε όχι μόνο από τα κλινικά ευρήματα, αλλά επίσης και με την κυτταρομετρία ροής και την ανοσοχημεία με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, χρησιμοποιώντας αντίσωμα κατά της ZAP70 κινάσης. Εκτιμώντας τα αποτελέσματα της θρομβοσπονδίνης 1 (TSP 1) και της Bcl-2 με Western blot, συμπεραίνεται ότι η μεταμόσχευση μυελού και σπλήνα στη χρονία GvHD έχει ως αποτέλεσμα κυρίως αυτοφαγία παρά απόπτωση. Μεγάλα συμπλέγματα Bcl-2 υποθέτουν σύνδεση της Bcl-2 με Beclin (ATG7). Στο σπλήνα και το μυελό ευρίσκονται μεγάλα ποσά TSP 1 με υπερπλασία των μεγακαρυοκυττάρων.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Ανεργία και μη εμφάνιση χρονίας GvHD προκλήθηκε από ένα σπληνικό μόσχευμα στο σπλήνα του ξενιστή, ενώ δεν εμφανίστηκε με παροδική δέσμευση των κινασών ERK1 ή ZAP70, που συνοδευόταν μόνο από μερικά προσαρμοσμένη ανοσιακή ανοχή.

Λέξεις ευρετηρίου: Ανοσιακή ανοχή, Bcl-2, CD2, Θρομβοσπονδίνη 1, Κινάση σερίνης/θρεονίνης, Μεταμόσχευση μυελού των οστών, Ποντίκια, Σπληνικό μόσχευμα, Χρονία αντίδραση μοσχεύματος κατά ξενιστή.