Τελ. ενημέρωση:
06-Feb-2008

Αναμφίβολα, η σχέση ιατρού-ασθενούς πρέπει να διέπεται από τις αρχές της Βιοϊατρικής Ηθικής. Η εφαρμογή όμως των παραπάνω αρχών εξαρτάται κατά πολύ από την προσωπική ευαισθησία του ιατρού και τη σχετική εκπαίδευσή του στις αρχές της Βιοηθικής. Από την άλλη πλευρά, η άγνοια του ασθενούς συνοδευόμενη από τη συναισθηματικά εξαρτητική του τάση, που τον παραιτούν από τα δικαιώματά του, και, τέλος, η γραφειοκρατική δυσκαμψία της θεραπευτικής διαδικασίας, οδηγούν συχνά στην καταστρατήγηση των δικαιωμάτων του τελευταίου. Υπάρχουν άραγε σήμερα θεσπισμένα διά του νόμου δικαιώματα του ασθενούς; Και αν ναι, σε ποιο βαθμό αυτά κατοχυρώνονται; Η ελληνική νομοθεσία τα καθορίζει πολύ αδρά με το Νόμο 2071/92 ΦΕΚ123/92, τ.α. άρθρο 47. Ο νομοθέτης κυρίως εστιάζει -αλλά με εμφανή ασάφεια- στα δικαιώματα του ασθενούς για συγκατάθεση, πληροφόρηση και τήρηση του ιατρικού απορρήτου, μέσα στα πλαίσια του σεβασμού της ανθρώπινης προσωπικότητας. Τι γίνεται όμως όταν το δικαίωμα στην πληροφόρηση έρχεται σε αντίθεση με την αρχή της ωφελιμότητας; Τι συμβαίνει όταν το δικαίωμα του ιατρικού απορρήτου ενέχει κίνδυνο προς ετέρους; Κατά πόσον και από τι οριοθετείται το δικαίωμα της συγκατάθεσης; Και, τέλος, πώς καθορίζονται τα δικαιώματα του ιατρού απέναντι σ' αυτά του ασθενούς και ποιες οι υποχρεώσεις αμφοτέρων; Για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ασθενούς κρίνεται σκόπιμο (α) να δοθεί έμφαση στη διδασκαλία των αρχών της Βιοϊατρικής Ηθικής στο ευρύτερο πλαίσιο της ιατρικής εκπαίδευσης, (β) να γίνει συμπληρωματική και λεπτομερέστερη νομοθετική διευκρίνιση και κατοχύρωση των δικαιωμάτων του ασθενούς, αλλά και (γ) να καταβληθεί προσπάθεια βελτίωσης της παιδείας και της γενικότερης ευαισθησίας της κοινωνίας.

Λέξεις ευρετηρίου: Βιοηθική, Δικαιώματα του ασθενούς, Σχέση ιατρού-ασθενούς.