Τελ. ενημέρωση:
13-Jul-2004

Η πιθανότητα του θεραπευτικού ουδού μετά την κλινική εξέταση είναι εξ ορισμού η πιθανότητα του νοσήματος κατά την οποία η προσδοκώμενη αξία της θεραπείας είναι ίση με την προσδοκώμενη αξία της μη θεραπείας-«προσεκτικής αναμονής». Οι εκβάσεις, ανάλογα με τον αριθμό και το περιεχόμενό τους, διακρίνονται σε διχοτόμους και πολυτόμους. Στις διχοτόμους εκβάσεις, από τις οποίες η μία έχει μηδενική αξία (π.χ. ο θάνατος), ο θεραπευτικός ουδός μετά την κλινική εξέταση (Ρ*) θα είναι: Ρ*=1/ (B/C+1), δηλαδή είναι αντιστρόφως ανάλογος του λόγου του καθαρού οφέλους (B) προς την καθαρή ζημιά (C) από τη θεραπεία, ενώ στις διχοτόμους από τις οποίες η μία δεν έχει μηδενική αξία ή στις πολυτόμους εκβάσεις ο θεραπευτικός ουδός μετά την κλινική εξέταση συνδέεται με το προσδοκώμενο όφελος (EB) και την προσδοκώμενη ζημιά (EC) ως εξής: Ρ*=1/(EB/EC+1). Σε ένα κλινικό πρόβλημα με διαγνωστική αβεβαιότητα θα παρατηρηθούν τα εξής: (α) Εάν Ρ(D⁺)>Ρ* και EV(Rx⁺)>EV(Rx^-), τότε η χορήγηση της θεραπείας θεωρείται βέβαιη. (β) Εάν Ρ(D⁺)<Ρ* και EV(Rx⁺)< EV(Rx^-), τότε η μη χορήγηση της θεραπείας ή η «προσεκτική αναμονή» είναι η προτιμότερη λύση. (γ) Εάν Ρ(D⁺)<Ρ* και EV(Rx⁺)>EV(Rx^-), τότε δεν χορηγείται θεραπεία, αλλά γίνεται προσπάθεια με διαγνωστική/ές δοκιμασία/ες να αυξηθεί η πιθανότητα παρουσίας του νοσήματος (η θετική διαγνωστική αξία να προσεγγίζει το 1). (δ) Εάν Ρ(D⁺)>Ρ* και EV(Rx⁺)< EV(Rx^-) δεν χορηγείται θεραπεία, αλλά αρχίζει η επαναδιερεύνηση της βιβλιογραφίας για την ύπαρξη τυχαίου σφάλματος στην «επικρατούσα» θεραπευτική επιλογή και (ε) εάν Ρ(D⁺)=Ρ* και EV(Rx⁺)EV(Rx^-), ισχύει η αρχή της αδιαφορίας. Εάν αποφασιστεί θεραπεία, για κάθε νοσούντα που ορθώς θεραπεύεται, Ρ(D⁺)/Ρ(D^-) μη νοσούντες θα θεραπευτούν εσφαλμένα.

Λέξεις ευρετηρίου: Απόφαση, Θεραπευτικός, Κλινική, Ουδός, Πιθανότητα.