Τελ. ενημέρωση:
06-Jul-2004

Οι ασθενείς υψηλού κινδύνου για αιφνίδιο καρδιακό θάνατο (ΑΚΘ), οι οποίοι δεν είχαν καταγραμμένα επεισόδια εμμένουσας κοιλιακής ταχυκαρδίας ή κοιλιακής μαρμαρυγής, αλλά εμφανίζουν δυσλειτουργία αριστερής κοιλίας και ασυμπτωματικά επεισόδια μη εμμένουσας κοιλιακής ταχυκαρδίας, πρέπει να υποβάλλονται σε ηλεκτροφυσιολογική μελέτη (ΗΦΜ). Αν εισάγεται εμμένουσα κοιλιακή ταχυκαρδία ή μαρμαρυγή, η καλύτερη θεραπεία είναι η τοποθέτηση εμφυτεύσιμου καρδιοανατάκτη απινιδωτή (ΕΚΑ). Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της πρόσφατης και εμπεριστατωμένης μελέτης MUSTT, δεν είναι δόκιμη η σύσταση αντιαρρυθμικής φαρμακευτικής αγωγής (εκτός από β-αναστολείς σε ασθενείς μετά από έμφραγμα ή με καρδιακή ανεπάρκεια). Ίσως η χορήγηση αμιω- δαρόνης να είναι αποτελεσματική σε ασθενείς με χαμηλότερο κίνδυνο ΑΚΘ (κλάσμα εξώθησης >35%), αλλά αυτό πρέπει να αποδειχθεί από περισσότερες μελέτες. Σε ασθενείς που επιβίωσαν από ΑΚΘ, με διαπιστωμένη εμμένουσα κοιλιακή ταχυκαρδία ή μαρμαρυγή, η εμφύτευση ΕΚΑ αποτελεί τη θεραπεία εκλογής. Δεν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι αυτοί οι ασθενείς μπορούν να λάβουν αντιαρρυθμική φαρμακευτική αγωγή, είτε εμπειρική είτε καθοδηγούμενη από ΗΦΜ. Στην ανασκόπηση που ακολουθεί, παρουσιάζονται οι κυριότερες μελέτες για την πρωτοπαθή και δευτεροπαθή πρόληψη του αιφνίδιου καρδιακού θανάτου σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο ή και καρδιακή ανεπάρκεια.

Λέξεις ευρετηρίου: Αιφνίδιος καρδιακός θάνατος - Δευτεροπαθής πρόληψη - Καρδιακή ανεπάρκεια - Πρωτοπαθής πρόληψη - Στεφανιαία νόσος.