Τελ. ενημέρωση:
07-Jul-2004

Η χρονία αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα είναι μια νοσολογική οντότητα, στην εμφάνιση της οποίας προδιαθέτουν γενετικοί και εξωγενείς παράγοντες. Είναι συχνή πάθηση, αφού, με την εκτίμηση θετικών αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων, προσβάλλει στην ηλικία των 20 ετών το 10.15% των γυναικών και μετά την ηλικία των 55 ετών το 30.33%. Είναι πιο συχνή στις γυναίκες απ' ό,τι στους άνδρες με αναλογία 3.5/1 και αποτελεί τη συχνότερη αιτία βρογχοκήλης και υποθυρεοειδισμού. Το κύριο χαρακτηριστικό της νόσου είναι οι υψηλοί τίτλοι αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων στο αίμα, στο 90% περίπου των ασθενών. Το 50.75% των ασθενών που έχουν θετικά αντισώματα είναι ευθυρεοειδικοί, το 25.50% έχουν υποκλινικό υποθυρεοειδισμό, ο οποίος μπορεί να μεταπέσει σε έκδηλο, και το 5.10% εμφανίζουν κλινικό υποθυρεοειδισμό. Στην ψηλάφηση ο θυρεοειδής είναι υπόσκληρος, έχει ανώμαλη επιφάνεια και μπορεί να προσλαμβάνει τη μορφή όζου ή πολυοζώδους βρογχοκήλης. Το υπερηχογράφημα δεν βοηθάει πάντοτε στη διάγνωση, αλλά δίνει πληροφορίες για το μέγεθος του αδένα και την ύπαρξη όζων. Το σπινθηρογράφημα είναι χρήσιμο μόνο στη σιωπηλή θυρεοειδίτιδα, στην οποία η πρόσληψη του ραδιοφαρμάκου από τον αδένα είναι μειωμένη. Η διά λεπτής βελόνης βιοψία (FΝA) δεν είναι απαραίτητη, εκτός από τις περιπτώσεις όπου υπάρχουν όζοι ύποπτοι για κακοήθεια. Ως εκδηλώσεις της νόσου θεωρούνται η σιωπηλή και η μετά τον τοκετό θυρεοειδίτιδα. Η ύπαρξη θετικών αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων δεν αποτελεί ένδειξη χορήγησης θυροξίνης, εκτός εάν υπάρχει υποθυρεοειδισμός. Λόγω της μεγάλης συχνότητας της νόσου και των αρνητικών επιπτώσεων του υποθυρεοειδισμού, που πολλές φορές δημιουργεί, κρίνεται σκόπιμη η μέτρηση των θυρεοειδικών ορμονών κυρίως σε γυναίκες μετά την ηλικία των 50 ετών, στις έγκυες και μετά τον τοκετό, καθώς και στις γυναίκες και στους άνδρες με υπερχοληστεριναιμία.

Λέξεις ευρετηρίου: Αντιθυρεοειδικά αντισώματα, Θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό, Νόσος Hashimoto, Σιωπηλή θυρεοειδίτιδα, Υποθυρεοειδισμός.